Kościół San Miguel
Na skale nad brzegiem Júcar, przy dawnej murówce arabskiej, wznosi się Kościół San Miguel, jeden z najdawniejszych i najważniejszych kościołów w Cuenca. Powstał on pod koniec XIII wieku, w okresie przejścia od stylu romańskiego do gotyckiego, na miejscu starego meczetu. W XVIII wieku kościół przeszedł gruntowną przebudowę i w XX wieku został odnowiony. Ma on piękną fasadę renesansową i służy jako sala koncertowa i miejsce wydarzeń kulturalnych.
Kościół San Miguel ma prostą strukturę jednonawową, z nawą o dwóch przęsłach, szeroką i krótką. Po bokach nawy są niewielkie kaplice i empory, a na zakończeniu prezbiterium. Kościół ma formę krzyża łacińskiego, z transeptem tej samej szerokości co nawa. Prezbiterium jest prostokątne, a fasada kościoła wieloboczna. Kościół jest nakryty sklepieniami kolebkowymi z lunetami, a transept kopułą na bębnie z latarnią.
Wnętrze kościoła jest ozdobione bogatą ornamentacją rokokową, z rzeźbami, malowidłami i stiukami. Wśród nich na uwagę zasługują ołtarz główny z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem i świętym Michałem Archaniołem, autorstwa José Camaróna, oraz ołtarz boczny z obrazem Zwiastowania, autorstwa Francisco Bayeu. W kościele jest też krypta, gdzie spoczywa fundator i jego rodzina.
Kościół San Miguel jest również miejscem, gdzie w 1811 roku została uchwalona pierwsza konstytucja Hiszpanii, zwana La Pepa. Wtedy to Cuenca była siedzibą Kortezów Kadryckich, czyli zgromadzenia deputowanych, którzy zbiegli z Madrytu przed najazdem napoleońskim. W kościele miało miejsce uroczyste posiedzenie, na którym proklamowano konstytucję, która była jedną z najbardziej postępowych i nowatorskich w Europie. Konstytucja ta wprowadzała m.in. podział władzy, suwerenność narodu, wolność wyznania i prasę, równość obywateli i ograniczenie uprawnień króla. Konstytucja ta była jednak krótko obowiązująca, ponieważ została zniesiona przez Ferdynanda VII, który przywrócił absolutyzm.
