Krótka historia Cuenca
Cuenca to miasto o bogatej i fascynującej historii, która sięga czasów rzymskich. Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z II wieku p.n.e., kiedy to Rzymianie założyli tu miasto o nazwie Conca. Miasto było ważnym punktem na szlaku handlowym i wojskowym, łączącym Kartagenę z Saragossą. W III wieku n.e. miasto zostało zniszczone przez najazd Wizygotów, a następnie przez Arabów, którzy podbili Półwysep Iberyjski w VIII wieku.
Arabowie zbudowali na wzgórzu nad rzekami Júcar i Huécar potężną twierdzę o nazwie Kunka, która była częścią systemu obronnego Emiratu Kordoby. Twierdza była otoczona przez mur długości ponad 1 km, a w jej wnętrzu znajdowały się pałace, meczety, łaźnie i targi. Arabowie rozwijali też rolnictwo i rzemiosło, korzystając z bogactwa naturalnego regionu. W IX wieku miasto stało się siedzibą niezależnego emiratu, który jednak został podporządkowany przez Almorawidów w XI wieku.
W XII wieku rozpoczęła się rekonkwista, czyli chrześcijańskie odzyskiwanie ziem zajętych przez muzułmanów. W 1177 roku król Alfons VIII Kastylijski zdobył Cuenca po długim i krwawym oblężeniu, które zakończyło się masakrą mieszkańców. Król uczynił z Cuenca biskupstwo i nadał miastu liczne przywileje i fueros, czyli prawa miejskie. Miasto zaczęło się odradzać i rozwijać pod wpływem kultury chrześcijańskiej, a także napływu ludności z innych części Hiszpanii i Europy. W XIII wieku Cuenca stała się jednym z najważniejszych miast Kastylii, a w XIV wieku liczyła ponad 10 tysięcy mieszkańców.
W XV i XVI wieku Cuenca przeżywała swój złoty wiek, będąc ośrodkiem handlowym, rzemieślniczym i kulturalnym. W tym czasie powstały wiele zabytkowych budowli, takich jak katedra, most św. Pawła, wieża Mangana, kościół San Pedro czy Wiszące Domy. Miasto słynęło też z produkcji tkanin i ceramiki, a także z działalności artystycznej i literackiej. W Cuenca urodził się i tworzył m.in. poeta i dramaturg Juan del Encina, jeden z prekursorów teatru hiszpańskiego.
W XVII i XVIII wieku Cuenca zaczęła podupadać na skutek kryzysu gospodarczego, wojen i zaraz. Miasto straciło na znaczeniu i ludności, a jego rozwój został zahamowany. W XIX wieku Cuenca była miejscem walk i zniszczeń podczas wojny niepodległościowej przeciwko Napoleonowi, wojen karlistowskich i wojny domowej. Dopiero w XX wieku miasto zaczęło się odbudowywać i modernizować, dzięki rozwojowi komunikacji, przemysłu i turystyki.
W 1996 roku historyczne centrum Cuenca zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jako wyjątkowy przykład harmonijnego połączenia architektury i krajobrazu. Miasto stało się też ważnym ośrodkiem sztuki współczesnej, dzięki działalności Muzeum Sztuki Abstrakcyjnej i Fundacji Antonio Pérez. Obecnie Cuenca jest miastem żywym i atrakcyjnym, które zachowało swój urok i tożsamość, będąc jednocześnie otwartym na świat i na przyszłość.
