Udostępnij

Catedral de Segovia

Catedral de Segovia to katedra poświęcona Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny i św. Frutusowi, patronowi miasta. Została zbudowana w XVI wieku, na miejscu starej katedry romańskiej, która spłonęła podczas wojny komuneros w 1520 roku1. Katedra jest uważana za ostatnią wielką budowlę gotycką w Hiszpanii i jedną z największych i najpiękniejszych w Europie. Ma 105 metrów długości, 50 metrów szerokości i 33 metrów wysokości nawy głównej. Jej wieża, która została dodana w XVII wieku, ma 88 metrów wysokości i jest najwyższym punktem miasta.

Katedra ma trzy fasady, z których każda ma bogato zdobiony portal i różane okno. Fasada główna, zwana fasadą południową lub fasadą przebaczenia, jest najstarszą i najbardziej reprezentatywną. Znajduje się na placu Major, naprzeciwko ratusza. Na jej środku znajduje się posąg Wniebowziętej Maryi, otoczony przez apostołów i proroków. Nad nią znajduje się herb Karola V, który ufundował katedrę. Na bocznych skrzydłach fasady znajdują się posągi św. Frutusa i św. Walentego, patronów diecezji segowijskiej. Fasada wschodnia, zwana fasadą św. Michała, jest najmniej ozdobiona i znajduje się na placu Lope de Vega. Fasada zachodnia, zwana fasadą św. Gerotei, jest najnowszą i najbardziej barokową. Znajduje się na placu de la Reina Victoria Eugenia i ma pięć posągów świętych związanych z Segovią.

Wnętrze katedry jest podzielone na trzy nawy, z których środkowa jest najwyższa i najszersza. Na skrzyżowaniu naw znajduje się kopuła z freskami przedstawiającymi sceny z życia Maryi. W prezbiterium znajduje się główny ołtarz z obrazem Wniebowzięcia Maryi autorstwa Francisco Rizi. Za nim znajduje się chór, gdzie można podziwiać dwa piękne organy i bogato rzeźbione stalle z XVI wieku. W kaplicy głównej, po prawej stronie prezbiterium, znajduje się srebrna urna z relikwiami św. Frutusa i jego rodzeństwa, św. Walentego i św. Engracji. W transepcie znajdują się dwa boczne ołtarze, poświęcone św. Andrzejowi i św. Piotrowi. W nawach bocznych znajduje się 18 kaplic, w których można zobaczyć dzieła sztuki z różnych epok i stylów, takie jak obrazy, rzeźby, relikwiarze, paramenty i naczynia liturgiczne. Wśród nich wyróżniają się kaplica św. Jana Chrzciciela, z grobowcem biskupa Ariasa Dávili, kaplica św. Grzegorza, z grobowcem biskupa Pedra Gonzáleza de Mendozy, kaplica św. Katarzyny, z grobowcem biskupa Juana Arias de Villar, i kaplica św. Barbary, z grobowcem biskupa Juana de Contreras.

Katedra ma również dwa krużganki, z których jeden jest gotycki, a drugi renesansowy. W krużganku gotyckim znajdują się grobowce kanoników i biskupów, a także wejście do muzeum katedralnego, które mieści się w dawnym pałacu biskupim. W muzeum można zobaczyć cenne zbiory sztuki sakralnej, takie jak rzeźby, obrazy, tkaniny, książki, dokumenty i monety. W krużganku renesansowym znajdują się grobowce arystokratów i mecenasów, a także wejście do wieży, z której można podziwiać panoramę miasta i okolicy.

Catedral de Segovia jest nie tylko zabytkiem, ale także symbolem wiary i kultury. Jej budowa i ozdabianie trwały ponad trzy wieki i angażowały wielu artystów i rzemieślników, którzy nadali jej niepowtarzalny charakter i piękno. Jej historia i skarby świadczą o bogactwie i różnorodności dziedzictwa segowijskiego i hiszpańskiego. Catedral de Segovia jest zatem miejscem, które warto odwiedzić, aby poznać i podziwiać dzieło sztuki, które jest żywym świadectwem historii i wiary.

Real Casa de Moneda

Real Casa de Moneda to budynek, który został zbudowany w 1586 roku na polecenie króla Filipa II, który chciał wprowadzić w Hiszpanii nową technikę bicia monet za pomocą walców napędzanych przez wodę. Budynek został zaprojektowany przez Juana de Herrera, znanego architekta i matematyka, który był także autorem Escorialu i Alcázaru de Segovia. Real Casa de Moneda jest uznawana za jedną z najstarszych i najbardziej zaawansowanych fabryk monet w Europie, a także za pierwszą, która należała bezpośrednio do korony hiszpańskiej.

Real Casa de Moneda składa się z kilku budynków, które tworzą zespół architektoniczny nad brzegiem rzeki Eresma. Główny budynek ma trzy piętra i długość ponad 100 metrów. Na parterze znajdowały się warsztaty, gdzie pracowali monetyści, czyli rzemieślnicy zajmujący się produkcją monet. Na pierwszym piętrze znajdowały się magazyny, gdzie przechowywano surowce i gotowe monety. Na drugim piętrze znajdowały się biura, gdzie pracowali urzędnicy i kontrolerzy jakości. Na dachu znajdowały się cztery wieże, które służyły jako punkty obserwacyjne i obronne.

Real Casa de Moneda była wyposażona w nowoczesną maszynerię, zwaną “ingenios”, która składała się z walców, stempli, pras i nożyc, napędzanych przez 12 kół wodnych. Woda była pobierana z rzeki Eresma i kierowana do kanałów i zbiorników, które regulowały jej przepływ i ciśnienie. System ten pozwalał na wyprodukowanie około 30 000 monet dziennie, co stanowiło ogromną ilość w porównaniu z tradycyjnymi metodami ręcznymi. Monety były bite z różnych metali, takich jak złoto, srebro, miedź i cyna, i miały różne nominały i wzory. Wśród nich wyróżniały się słynne “reales de a ocho”, czyli ósemki, które były podstawową jednostką monetarną w imperium hiszpańskim i powszechnie używaną walutą na całym świecie.

Real Casa de Moneda funkcjonowała jako mennica do 1869 roku, kiedy to została zamknięta z powodu upadku monarchii i wprowadzenia pesety jako nowej waluty. W 1882 roku budynek został sprzedany prywatnemu właścicielowi, który urządził w nim fabrykę papieru. W 1947 roku budynek został ponownie sprzedany, tym razem firmie elektrycznej, która zainstalowała w nim elektrownię wodną. W 1985 roku budynek został zakupiony przez miasto Segovia, które rozpoczęło jego renowację i adaptację na cele kulturalne i turystyczne.

Obecnie Real Casa de Moneda jest zarządzana przez Fundację Real Ingenio de la Moneda, która zajmuje się jego konserwacją i promocją. Wewnątrz budynku można zwiedzić muzeum, które prezentuje historię i technologię produkcji monet, a także zbiory monet, dokumentów, narzędzi i maszyn związanych z działalnością mennicy. Można też zobaczyć rekonstrukcje warsztatów, biur i magazynów, a także oryginalne koła wodne i kanały. W budynku znajduje się również centrum interpretacji akweduktu, które pokazuje znaczenie i funkcjonowanie tego starożytnego dzieła inżynierii, które dostarczało wodę do miasta i do mennicy.

Real Casa de Moneda jest nie tylko zabytkiem, ale także symbolem gospodarki i kultury. Jego budowa i działanie świadczą o zaawansowaniu i innowacyjności Hiszpanii w epoce renesansu i baroku, a także o jej roli jako światowej potęgi monetarnej. Jego historia i zbiory pokazują ewolucję i różnorodność walut i systemów płatniczych, a także ich wpływ na społeczeństwo i handel. Real Casa de Moneda jest zatem miejscem, które warto odwiedzić, aby poznać i podziwiać dzieło sztuki, które jest żywym świadectwem historii i ekonomii.